به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری موج، با اوج‌گیری بحران امنیت در خاورمیانه همزمان با درگیری میان ارتش و مخالفان در سوریه و ظهور گروه تروریستی داعش ابتدا در عراق، تعداد زیادی از ساکنان این دو کشور از خاورمیانه راهی اروپا شدند، به‌طوری‌که تعداد مهاجران خاورمیانه‌ای که به کشورهای اروپایی سرازیر شده‌اند در اواخر سال 2014 به بیش از 1 میلیون و نیم نفر بالغ شد.

در سال 2015 این میزان به 2 میلیون نفر رسید و در سال 2016 نیز رقم مشابهی داشت. همزمان با این موج فزاینده مهاجران، گروه‌های افراطی در اروپا که معمولاً چندان مورد اقبال مردم در قاره سبز قرار نمی‌گیرند، کم‌کم موفق شدند با جدی انگاشتن خطر مسلمانان و موج‌های مهاجران محبوبیت بیشتری را به دست بیاورند.

نخستین موج محبوبیت راست‌گرایان در غرب از اواخر سال 2014 آغاز شد و در سال 2015 به اوج رسید؛ پیروزی غیرمنتظره کمپین طرفدار خروج از اتحادیه اروپا  (برگزیت) در بریتانیا با اختلافی 3 درصدی بر طرفداران بقا در این اتحادیه نخستین نشانه‌های این موج را آشکار ساخت.

پس‌ازآن همه‌پرسی اصلاحات قانون اساسی ایتالیا که برای تعدیل نهادهای انتسابی توسط حزب حاکم دموکراتیک ترتیب داده‌شده بود نیز به‌عنوان دومین موفقیت راست‌گرایان در اروپا ثبت شد. کمپین طرفداران عدم‌تغییر قانون اساسی که عمدتاً از احزاب راست افراطی و پوپولیست (ازجمله حزب جنبش 5 ستاره) توانست با بیش از 6 میلیون اختلاف و به دست آوردن 60 درصد آرا بر تحول خواهان پیروز شود.

تا اینکه در اواخر سال 2016 نیز در ادامه همین روند، «دونالد ترامپ»، کاندیدای میلیاردر جمهوری‌خواه باوجوداینکه بارها مواضع تند و خارج از عرفی درباره نژادهای غیر آمریکایی، مهاجران، مسلمانان، زنان و سیاه‌پوستان را بر زبان آورده بود، توانست بر «هیلاری کلینتون» پیروز شود.

پیروزی ترامپ در آمریکا را باید نقطه اوج محبوبیت موج اول راست‌گرایان افراطی در جهان دانست. اما همین پیروزی و پیامدهای آن بلافاصله تأثیر عکسی بر روند محبوبیت راست‌گرایان افراطی گذاشت و در بسیاری از کشورها به‌ویژه اروپا، مردم از پیروزی افرادی مشابه او به هراس افتادند.

افول نسبی راست‌گرایان افراطی پس از پیروزی ترامپ

انتخابات ریاست جمهوری اتریش به‌شدت تحت‌الشعاع پیروزی ترامپ در آمریکا قرار گرفت و درحالی‌که «نوربرت هوفر»، کاندیدای حزب راست افراطی آزادی موفق شده بود در دور اول انتخابات پیروز شود، در دور دوم انتخابات که روز 22 می 2016 برگزار شد به «الکساندر فندربلن»، کاندیدای حزب سبز باخت.

در ماه مارس 2017، انتخابات پارلمانی هلند برگزار شد و درحالی‌که انتظار می‌رفت حزب افراط‌گرا و ضد اروپای «آزادی» به رهبری «خیرت ویلدرز» بتواند حزب حاکم را با چالش جدی مواجه سازد، اما نهایتاً حزب حاکم «مردم» به رهبری مارک روته توانست باوجود از دست دادن 8 کرسی، پیروز انتخابات شود.

پس از اتریش چشم اروپایی‌ها به فرانسه دوخته شد که در 23 آوریل به استقبال انتخابات ریاست جمهوری می‌رفت؛ «مارین لوپن»، کاندیدای ضد اروپای جبهه ملی در این انتخابات باوجود شکست در مقابل«امانوئل ماکرون»، توانست به دور دوم راه یابد. اما در دور دوم با بیش از 10 میلیون اختلاف از ماکرون شکست خورد تا اتحادیه اروپا نفسی به‌راحتی بکشد.

بازگشت راست‌های افراطی به مرکز توجه

اما در ادامه سال جاری با ادامه یافتن بحران مهاجرت و در درجه کمتری نیز تداوم مصائب اقتصادی راست‌گرایان افراطی در دو کشور آلمان و اتریش توانستند به‌طور بی‌سابقه‌ای جایگاه خود را ارتقا دهند.

در انتخابات فدرال آلمان، حزب «آلترناتیو برای آلمان» برای اولین بار در تاریخ این کشور توانست به بوندستاگ راه پیدا کند و با 94 کرسی به سومین حزب قدرتمند کشور مبدل شود. در اتریش حزب راست افراطی آزادی که سال گذشته بافاصله اندکی از کاندیدای حزب سبزها شکست خورد بود، توانست بهترین نتیجه تاریخ خود را به دست بیاورد و 51 کرسی از 181 کرسی را به خود اختصاص دهد.

ازاین‌رو به نظر می‌رسد موج دوم راست‌گرایی افراطی هم‌اکنون سیاست جهان را تحت‌الشعاع خود قرار داده و چشم انداز مطلوبی نیز برای از میان رفتن محبوبیت آن در کوتاه مدت وجود ندارد.